Er komen andere tijden...
Het Fed-symposium in Jackson Hole markeert traditioneel zowat het einde van een vakantiereces in de Fed-communicatie (en die van veel andere centrale banken). In zijn openingsspeech was Powell alvast zeer duidelijk over wat we dit najaar kunnen verwachten. Een nieuwe fase in het monetair beleid.
Na een periode met prioriteit voor inflatiebestrijding heeft de Fed vanaf nu opnieuw oog voor het tweede objectief van haar mandaat: maximale tewerkstelling. De boodschap van Powell was naar goede gewoonte duidelijk. Het is tijd om het beleid te veranderen. Na een aarzelend parcours eerder dit jaar heeft de Fed-voorzitter er vertrouwen in dat inflatie blijvend op weg is richting 2%. Tegelijk is de arbeidsmarkt niet langer oververhit. De werkloosheidsgraad blijft laag (4.3%), maar kruipt hoger. Voorlopig is dat vooral omdat er meer mensen zich op de arbeidsmarkt aanbieden, eerder dan dat het gevolg is van ontslagen. Toch is de afkoeling overduidelijk. De loongroei vertraagt en de krappe arbeidsmarkt is niet langer oorzaak van hoge inflatie. Meer nog, die arbeidsmarkt hoeft voor de Fed niet verder af te koelen. De Fed-voorzitter sprak zich niet uit over het tempo van de versoepelingscyclus, maar suggereerde dat er voldoende ruimte is om risico’s het hoofd te bieden. Een korte, maar zeer duidelijke boodschap voor de markt.
Vrijdagnamiddag doken de Amerikaanse rentes nog even lager (tot 8 bpn). De boodschap is één ding. Marktpositionering iets anders. Die markt verdisconteert ondertussen een cumulatieve renteverlaging van 1% voor de drie resterende Fed-vergaderingen dit jaar. ‘Ergens’ in dit proces zit dus al een stap van 50 bpn. Naar eind volgend jaar gaat de markt nog eens uit van 1.25% bijkomende verlaging waarbij de beleidsrente dan stilaan richting 3% evolueert (5.25%-5.50% nu).
Ondanks de nieuwe renteduik van vrijdag, houden de rentes voorlopig wel stand boven de dieptepunten van begin deze maand (2j 3.80%, 10j 3.78%). Het is nu waarschijnlijk even tijd voor wat bezinning in de aanloop naar de cruciale data-update aan het begin van de maand (ISM’s, payrolls).
De dollar blijft ondertussen in het defensief. Dit komt uiteraard deels door het afnemende renteverschil met de grote concurrenten. De Fed heeft immers meer ruimte om de rente te verlagen. Maar zelfs als de andere grote centrale banken (ECB, BoE, RBA…) min of meer het pad van de Fed volgen, is een echte USD-comeback onzeker. Een algemene versoepeling van de monetaire condities is meestal in het voordeel van munten met een meer uitgesproken risicoprofiel en in het nadeel van de dollar. Een echte risk-off positionering laat de dollar in principe wel toe zijn rol van veilige haven op te nemen, tenzij de oorzaak van Amerikaanse aard is (bv. Amerikaanse recessievrees begin augustus). Eens te meer blijft de boodschap: voorlopig niet tegen de stroom inroeien.
2j rente VS: naar een minder restrictief Fed-beleid.
