Stevige waarschuwing voor de Fed
De symbiose van fundamentele en technische analyse kan mooi zijn. Nationale Europese inflatiecijfers duwden de Duitse 10-j rente deze week boven 2.55%/2.57% weerstand. De technische versnelling brengt ons op vandaag al tot 2.75%. De lokroep van de eerste 3% sinds juni 2011 is groot. Langs Europese zijde is het werk nu voorlopig geleverd. Tot de volgende ECB-beleidsvergadering (16/03) oogt de agenda mager. De ECB beloofde een renteverhoging met 50 basispunten, maar wacht officieel voor extra richtlijnen op nieuwe economische vooruitzichten. Officieus is er weinig twijfel: nog eens 50 basispunten in mei.
De Europese setting biedt ruimte voor een korte termijn correctie op de rentebeweging. Maar… er is ook nog de Amerikaanse kant van het verhaal. En laat nu net de Amerikaanse 10-j rente voor het eerst sinds november vorig jaar boven de psychologische 4% te zijn gebroken (cyclische top 2022: 4.33%). En laat nu net de Amerikaanse agenda de volgende weken nog gevuld zijn met cruciale economische cijfers: ISM-vertrouwen uit de dienstensector op vrijdag, arbeidsmarktcijfers volgende week en inflatiecijfers binnen twee weken. De volgende Fed-vergadering gaat een week later dan die van de ECB door (22 maart).
We lanceerden enkele weken geleden de idee dat de Fed op die maartvergadering opnieuw zou kunnen overschakelen naar een renteverhoging met 50 basispunten. Ondertussen schat de markt de kans in op 25%. We hebben het gevoel dat het van moetens zal zijn voor de Fed. Behoudens economische uitschuivers onderweg zou een renteverhoging met slechts 25 basispunten tot nog extra verkoopdruk op het lange eind van de Amerikaanse obligatiecurve kunnen leiden. En wel om de (voor de Fed) slechte reden. Om die gedachtekronkel te volgen gaan we terug naar gisteren en het ogenblik waarop de Amerikaanse 10-j rente een gooi deed naar het 4%-niveau.
Het ISM-vertrouwen uit de verwerkende nijverheid stabiliseerde zoals verwacht rond 47.7. Niveaus beneden 50 wijzen op contractie in de sector. Details toonden wel de eerste stijging van productiekosten sinds september. Tegelijkertijd zei Atlanta Fed-voorzitter Bostic dat de beleidsrente tot een eindje in 2024 op een beleidsrentepiek van 5-5.25% moet blijven. Tot voor kort zou die 2024-belofte alle aandacht kapen. Markten hielden immers lang rekening met renteverlagingen voor eind 2023. Nu ligt de nadruk op dat piekniveau. En dat is volgens markten… VEEL TE LAAG. De onderliggende rentedynamiek in de 10-j rente toont de voorbije twee weken opnieuw een stijging van inflatieverwachtingen. De markt steekt de Fed net als vorig jaar rechts voorbij en oordeelt dat de centrale bank er met de huidige “beloftes” niet zal in slagen om de inflatiegeest in de fles te krijgen. Behind the curve, meneer. Vandaar dat een Fed-renteverhoging met “slechts” 25 basispunten via hogere inflatieverwachtingen ipv een hogere reële rente (ultiem doel om vraag en inflatie af te remmen) tot een ongewenste stijging van het lange eind van de curve kan leiden.
De marktdynamiek van de voorbije weken weerspiegelt de Fed’s grootste nachtmerrie en de kapitale fout eind jaren ’70: te vroeg vertragen/stoppen met de rentecyclus in een context van structureel hoge inflatie betekent de start van een lange inhaalrace. En die kan maar op één manier eindigen: met stevige economische brokken.
Mathias Van der Jeugt, KBC Marktenzaal
Amerikaanse 10-j rente breekt door de kaap van 4%
