RBA denkt toch nog niet aan stoppen
De Australische centrale bank (RBA) verhoogde de beleidsrente vanochtend zoals verwacht met 25 basispunten tot 3.1%, het hoogste niveau sinds eind 2012. Sinds de eerste renteverhoging eind mei, bedraagt de cumulatieve verstrakking 300 basispunten. Op zes maanden tijd is dat een evenaring van de graduele verstrakkingscyclus tussen 2002 en… 2008. En het einde is nog niet in zicht.
Het verhaal van de RBA is ietwat apart. Lang één der laatste der Mohikanen om het inflatoire gevaar naar waarde in te schatten. Nadien aan een rotvaart de rente verhoogd – maximaal +50 basispunten, maar de RBA is één van de weinigen die nog elke maand vergadert – om in oktober als eerste van de grotere centrale banken minder hard op de rem te gaan staan. Drie renteverhogingen met 25 basispunten later is een eerste belangrijke les dat vertragen geen synoniem is van stoppen. Tegenwoordig worden beiden al te makkelijk in één adem genoemd.
De beleidsverklaring van de RBA is quasi een kopie van het exemplaar uit november. Inflatie blijft hoog (6.9% j/j in oktober) en zal rond 8% pieken in het laatste kwartaal van het jaar. Nadien verwacht de centrale bank een geleidelijke daling dankzij lagere grondstoffenprijzen, zwakkere vraag (gevolg van inflatie & monetaire verstrakking) en een vlottere doorstroom in internationale productiekettingen. De RBA schat inflatie iets boven de 2-3% inflatiedoelstelling tegen eind 2024. Tegelijkertijd vertraagt de groei tot 1.5% de volgende twee jaren. Gouverneur Lowe en co beseffen dat ze een dunne koord bewandelen om het beste van beide werelden te verkrijgen: een monetair beleid dat inflatie helpt drukken zonder dat de groei keldert.
Voor we verder gaan een kleine zijsprong: het valt op hoe veel centrale bankiers inflatie aan het einde van de beleidshorizon nog steeds (iets) boven de inflatiedoelstelling verwachten. Het geeft mogelijk aan dat ze niet koste wat kost (via een te restrictief beleid) het laatste gaatje willen toerijden. Expliciet staat het er niet, maar impliciet betekent dit op termijn mogelijk een (iets) hogere inflatiedoelstelling en dus ook inflatierisicopremie in lange rentes.
Het enerzijds-anderzijdsverhaal (groei vs inflatie) vinden we terug in de richtlijnen voor de toekomst. Meer renteverhogingen zijn nodig, maar de RBA zegt niet hoeveel, laat staan aan welk ritme (met pauzes of niet) of hoe groot. Het inflatiepad en de veerkracht van de arbeidsmarkt (vooral risico op sterkere looninflatie) zijn de naalden in het kompas. Daarnaast moet het volle effect van de verstrakking van het voorbije halfjaar ook nog tot uiting komen.
De marktreactie vanochtend is interessant. Australische rentes stijgen ondanks het al bij al status quo. Het geeft aan dat minstens een deel van de markt stilaan inzette op een pauze/einde van de verstrakkingscyclus. Niet dus. Australische geldmarkrentes schuiven qua verwachte beleidsrentepiek opnieuw op van 3.5% richting 3.75%. De Aussie dollar is vanochtend de evenknie van een herstellende Amerikaanse dollar aan AUD/USD 0.67.
Mathias Van der Jeugt, KBC Marktenzaal