Bank of England begeeft zich op glad ijs
Enkele weken geleden staken we de loftrompet af voor Bank of England voorzitter Bailey. Zijn onverzettelijke houding leidde onrechtstreeks tot het ontslag van Brits minister van Financiën Kwarteng en premier Truss en rechtstreeks tot rust op de Britse (obligatie)markten. Amper een maand na de feiten zet hij de herwonnen geloofwaardigheid alweer op het spel.
De Britse centrale bank verhoogde de beleidsrente gisteren een eerste keer met 75 basispunten, van 2.25% tot 3%. Twee van de negen gouverneurs pleitten voor kleinere renteverhogingen. In tegenstelling tot de Fed of de ECB worden die 75 bpn niet het nieuwe normaal. Pro forma stelt de BoE zich nog steeds bereid tot extra renteverhogingen in geval van meer inflatiedruk. Expliciet en impliciet tempert Bailey de verwachtingen. Als ze er al komen, zullen ze beperkt blijven. En zeker minder dan de markt op vandaag verwacht (beleidsrentepiek van 4.5% midden volgend jaar), aldus de “unreliable boyfriend”. Om te beginnen argumenteert Bailey dat de verwachte inflatiepiek in het najaar een pak lager ligt dankzij het bevriezen van de energierekening voor gezinnen en bedrijven. Bovendien spuit het econometrisch model van de centrale bank een wel heel speciaal inflatiecijfer uit aan het einde van de beleidshorizon (2024): 0%! Voor haar berekeningen gebruikte de BoE het verwachte marktrentepad eind oktober (met een piek boven de huidige 4.5%, nl. 5.25%). Bailey zegt dat het nooit de bedoeling kan zijn van de centrale bank om inflatie zover onder de 2%-inflatiedoelstelling te duwen. In een alternatieve berekening waar de beleidsrente de volgende twee jaar onveranderd blijft op 3%, zakt inflatie nog steeds tot 0.8% eind 2024. Bovendien gaat dat scenario gepaard met een minder zware en vooral kortere recessie en een beperktere stijging van de werkloosheidsgraad. Het script krijgt nog een andere disclaimer mee. De centrale bank hield rekening met het ongedaan maken van de beloofde fiscale stimulus door het duo Kwarteng-Truss, maar nog niet met de extra fiscale verstrakking die de tandem Sunak-Hunt op 17 november zal bekend maken in haar meerjarige begrotingsplannen. Een strakker fiscaal beleid gaat in de theorie gepaard met een soepeler monetair beleid.
Gooien we al die argumenten van de Bank of England samen, dan luidt de conclusie bijna dat de centrale bank de rente wil verlagen in plaats van verder op te trekken! Tussen willen en kunnen ligt nog een wereld van verschil. Het is exemplarisch dat Britse geldmarktrentes geen duimbreed wijken van de geschatte beleidsrentepiek van 4.5%. Het zeer lange eind van de Britse rentecurve steeg gisteren met 15 basispunten, volledig op conto van oplopende inflatieverwachtingen. Het Britse pond betaalde het gelag. EUR/GBP veerde deze week op van de 0.8560 steunzone (neklijn meertoppige formatie) tot niveaus boven 0.87. Als de Bank of England zich effectief distantieert van de Fed en de ECB met een veel minder agressief monetair beleid, komt er weer een argument bij om op termijn een zwakker pond te verwachten.
Mathias Van der Jeugt, KBC Marktenzaal