ECB: nu al tijd om te vertragen?
Zoals dikwijls is de exegese van een (ECB-) rentebeslissing een proces met meerderen lagen. Een gebalde samenvatting van de commentaren komt in de buurt van ‘a supersized dovish rate hike’. De ECB verhoogde de beleidsrentes opnieuw met 75 bpn. De richtinggevende depositorente komt daarmee op 1.5%. Tot daar de naakte beslissing.
De exegese dan. De beleidsverklaring was veel minder rechttoe rechtaan dan in september. Het was blijkbaar moeilijker om de meningen van de 25 raadsleden coherent naar buiten de brengen. Er waren overigens al snel geruchten dat de beslissing niet unaniem was. In september was iedereen het er over eens dat de inhaalrace om de inflatie in te tomen tot stevige renteverhogingen zou leiden in de volgende vergaderingEN. Nu worden andere accenten gelegd. Zo opent de ECB met de stelling dat het beleid, na de reeds genomen stappen, al minder accomoderend is. De rente zal nog verder worden verhoogd, maar er is geen sprake meer van vergaderingen, al zei voorzitster Lagarde wel dat er nog een weg moet worden afgelegd. Verdere stappen komen er op basis van de inflatieVOORUITZICHTEN (niet zozeer recente evolutie dus) rekening houdend met wat er al is gedaan en met tijd die nodig is om de reeds genomen maatregelen hun werk te laten doen. Dit is natuurlijk altijd zo, maar de formulering creëert manoeuvreerruimte. De ECB geeft uiteraard nog altijd toe dat de inflatie veel te hoog blijft, maar legt anderzijds ook meer nadruk op de steeds zwakkere economische activiteit. Conclusie: verdere rentebeslissingen worden vergadering per vergadering bekeken, uiteraard in functie van de data. In mensentaal: we laten nu nog niet te veel in onze kaarten kijken.
Naast het rentebeleid keek de markt ook uit naar indicaties over de afbouw van de obligatieportefeuille (APP). De ECB maakt de grote lijnen bekend in december. Volgens de ‘geruchtenmolen’ betekent dat niet per definitie dat de afbouw/terug opslorpen van de liquiditeit al onmiddellijk begin volgend jaar begint. Eens te meer: niet in de kaarten laten kijken. Lagarde zei het ook letterlijk: het tijdperk van ‘forward guidance’ is definitief voorbij. Nog een technische noot. De ECB maakt de rente op de zogenaamde TLTRO-financiering voor banken minder aantrekkelijk vanaf 23 november. Ze krijgen meer kans om die vervroegd terug te betalen wat de liquiditeit in de markt zou verminderen.
Voor de markt was de ECB-beslissing in lijn met het ‘softere’ sentiment waarbij agressieve renteverwachtingen werden teruggeschroefd. De Duitse rente daalde tot 18 bpn (5-j). Na een renteverhoging met 50 bpn in december ziet de markt de rentepiek volgend jaar eerder nabij 2.50% dan de 3.0% iets meer dan een week geleden. De uitstap van EUR/USD boven pariteit werd prompt afgebroken. Die bewegingen zijn perfect te begrijpen in een context waar de markt verwacht dat de Fed naar een lagere versnelling gaat schakelen. Toch vinden we dat zeker de EMU-rentemarkt meer dan hard genoeg van stapel loopt. Vanmorgen krijgen we toch alweer de toets van de data-afhankelijkheid. De Franse inflatie versnelt in september onverwacht van 6.2% tot 7.1%! De eerste regionale data uit Duitsland suggereren opnieuw een cijfer stevig boven 10%. Spanje vertraagt wel. De data tonen dat het debat over een bijkomende ‘supersized al of niet dovish’ renteverhoging in december nog niet beslecht is.
10-j EMU-swaprente: correctie, maar technisch beeld wijzigde niet fundamenteel.
