Blaffende ECB kan ook bijten

We zullen het maar toegeven; ons eerste gespreksonderwerp deze ochtend was het overlijden van de Britse koningin. En hoe dat hopelijk het nieuwe seizoen van The Crown in stroomversnelling brengt. Toch ging het alweer snel over die andere historische gebeurtenis: een renteverhoging door de Europese Centrale Bank met 75 basispunten. De beslissing was unaniem en past in de trend waarbij alle centrale banken de monetaire tijdlijn aanzienlijk naar voor trekken, ofte frontloading. De voornaamste referentierente bedraagt nu 0,75%. Het is niet haar laatste wapenfeit, zo oordelen ook de rentemarkten. Europese swaprentes trokken gisteren met dubbele cijfers hoger en borduren daar vandaag op voort. De weerstandszone in de buurt van 2,2% voor de 2j.-variant sneuvelt. In Duitsland liep de stijging op tot meer dan 20 basispunten aan het korte eind van de curve.

Het duurde even maar de ECB heeft het ondertussen goed begrepen. Het is belangrijk dat de inflatieverwachtingen niet ontsporen. Dat dreigt te gebeuren in een context van aanhoudend forse prijsstijgingen (9,1% in augustus). Of dit nu een gevolg is van gas, olie, verstoorde productiekettingen of binnenlandse ontwikkelingen (bv. hogere lonen omwille van de krappe arbeidsmarkt), speelt in het denkpatroon van Jan Modaal geen enkele rol. De ECB schroefde de inflatieprognoses nog maar eens op. Voor dit en volgend jaar verwacht ze die respectievelijk op 8,1% en 5,5%. Aan het eind van de beleidshorizon in 2024 nestelt het prijspeil zich op 2,4%. Boven de 2%-doelstelling, dus. De situatie is nijpend en noopt Frankfurt tot duidelijke actie, ook al gaat dit gepaard met een steeds donkerder economisch plaatje. Zo denkt de ECB dat de groei in het vierde kwartaal dit jaar en het eerste van volgend jaar tot stilstand komt. Zelfs dat is optimistisch.

Zelf wilde Lagarde het niet formeel bevestigen - u weet wel, afhankelijk van de data - maar insiders die persagentschap Bloomberg achteraf aan de tand voelde lieten er weinig twijfel over bestaan: in oktober volgt een nieuwe renteverhoging met 75 basispunten. In het kader van monetaire frontloading sluiten we eenzelfde beslissing voor december niet uit en trekken we de verwachte piek op tot 3% in 2022kw1. We positioneren ons agressiever dan de markt, maar die stelde de verwachtingen deze rentecyclus wel al meermaals noodgedwongen bij. We vinden dat ze Frankfurt’s vastberadenheid (reactiefunctie) wat onderschat. Dat kan je ze na jaren van ultrasoepel beleid uiteraard moeilijk kwalijk nemen. Minstens even belangrijk om te vermelden is dat de ECB, volgens diezelfde insiders, in oktober ook de balansafbouw zal bespreken. Een uitgewerkt plan voorzien we pas voor december. Het thema is vooral van belang voor rentes op langere looptijden.

Zowel korte en lange Europese rentes genieten met andere woorden van een stevige bodem. Dat is goed nieuws voor EUR/USD … in theorie. De eenheidsmunt bokst op tegen een nog steeds sterke dollar die, geflankeerd door het kwakkel sentiment, eveneens van flink wat rentesteun profiteert. Daarnaast is er nog die venijnige energiecrisis die als een molensteen rond de nek van de euro hangt. De Europese ministers van Energie zoeken op dit eigenste moment naarstig naar oplossingen tijdens een Europese top. Die moeten geloofwaardig, snel uitvoerbaar en liefst door iedereen van de EU onderschreven zijn. Europese beleidsmaking heeft toch een andere reputatie.