De ene renteverhoging is de andere niet

Drie Europese centrale banken wijzigden gisteren de rente: de Zwitserse centrale Bank (SNB), de Bank of England (BoE) en de Hongaarse centrale bank (MNB). Alle centrale bankiers zijn op zoek naar een ‘juiste’ balans tussen inperken van de inflatie zonder daarbij de groei te fors te beknotten. Toch bevindt de ene (SNB) zich in een meer comfortabele positie dan de andere (BoE, MNB).

Er waren recent signalen dat de SNB de zaken niet op zijn beloop zou laten. Toch was de SNB renteverhoging (van -0.75% tot -0.25%) een stevige verrassing. De Zwitserse inflatie loopt op (2.9% J/J, 1.7% kerninflatie) maar blijft laag. Toch is ook de SNB bereid de rente verder op te trekken. Na de rentestap gisteren verwacht ze inflatie dit jaar op 2.9% en op 1.9% en 1.6% in 2023 en 2024. De groeivooruitzichten blijven, zeker naar Zwitserse normen, goed (2.5% dit jaar). In veel landen is inflatie geen uiting meer van groei maar het belangrijkste groeiobstakel. De SNB treedt preventief op om te voorkomen dat die zichzelf voedende inflatiespiraal ook Zwitserland infecteert. Ze maakt daarom nog een opvallende bocht. De Zwitserse frank krijgt niet langer het label ‘overgewaardeerd’. Een sterke munt helpt om de (ingevoerde) inflatie te temperen. De SNB kan nog steeds interveniëren in wisselmarkt, maar dan zowel om een te sterke als een te zwakke frank bij te sturen. De wisselmarkt pikte het signaal gretig op. EUR/CHF daalde van EUR/CHF 1.04 tot beneden EUR/CHF 1.02. Op korte termijn is de kans dat de SNB moet interveniëren om een zwakke frank bij te sturen waarschijnlijk klein. Veilige haven in een risk-off context en een lage inflatie, ‘gegarandeerd’ door een preventief en orthodox monetair beleid. De CHF blijft een structureel sterke munt. Het moet alleen niet te snel gaan. In de mate dat de sterke munt de interne kosten tempert, kunnen Zwitserse bedrijven daar waarschijnlijk mee leven. Het oude Bundesbank-model in al zij glorie. In sommige EMU-lidstaten roept dit vast heimwee op. We willen een vlieg zijn als Buba voorzitter Nagel en ECB voorzitster Lagarde aan de koffieautomaat in Frankfurt even van gedachten wisselen over de SNB-beleid.

Ook de BoE verhoogde gisteren de rente met 25 bps punten tot 1.25%. De BoE beschik al lang niet meer over de marge van de SNB, omdat de negatieve impact van de inflatie op het beschikbaar inkomen de groei stevig hypothekeert. De BoE schuift opnieuw op in de richting van grotere rentestappen in augustus (en later). De inflatie zakt immers niet. (mogelijk 11%+ in oktober). De Britse 2-j rente steeg op een bepaalde ogenblik 30 bpn (!!!). EUR/GBP viel terug tot  0.854. Toch moet nog blijken hoe sterk de BoE kan optreden als de groei verder vertraagt. Het is niet de eerste keer Bailey en Co een bocht maken. Het blijft dansen op een slappe koord. Dat blijft wegen op het pond.

Wie helemaal geen manoeuvreerruimte meer heeft, is de MNB. Die liet recent uitschijnen de rente trager te willen verhogen. De markt zag dat gezien de nog steeds oplopende inflatie (11.7% in mei) niet zitten. De forint zette de voorbije dagen nieuwe historische dieptepunten tegen de euro boven EUR/HUF 400. Daardoor moest de MNB opnieuw de joker van een hogere 1-week depositorente inzetten (verhoging van 6.75% tot 7.25%). Die verhoging stond niet in het normalisatiescript. De MNB gebruikte blijkbaar ruimte die er volgens de markt niet is. In plaats van proactief, moet de MNB nu reactief te werk gaan. De forint stabiliseert iets onder EUR/HUF 400, maar dat geeft de MNB tot nader bericht weinig comfort. Ook in Budapest wordt waarschijnlijk met enige afgunst naar de SNB luxepositie gekeken.