Tiff schrijft een handleiding
Een handleiding, wie leest dat eigenlijk nog? Droge materie waar je enkel naar grijpt nadat oeverloos geëxperimenteer onvermijdelijk in miserie eindigt. We trekken de parallel met centrale banken. De pandemie dwong ze tot het nemen van (zeer) onconventionele maatregelen van ongezien formaat. Die enorme monetaire injectie draagt bij tot de scherpste inflatie in decennia, waarvan de ongewenste gevolgen op de groei zich ondertussen materialiseren. Miserie. Gelukkig voor de monetaire heersers kwam de Bank of Canada onlangs met de nu gegeerde handleiding. Verplichte lectuur, als u het ons vraagt, voor de collega’s van de BoC *kuch* ECB *kuch*.
In een opiniestuk in de zakenkrant Financial Times gunt BoC-gouverneur Tiff Macklem ons een kijkje onder de motorkap van de monetaire machine. Volgens Macklem houdt zijn centrale bank voldoende evenwicht tussen een groeistimulerend beleid maar met de nodige aandacht voor de sterk inflatoire druk. Dat is niet evident en gebeurde met vallen en opstaan. Tijdens dat proces leerde de BoC drie belangrijke lessen.
Één: trek alle registers open om de crisis te bestrijden maar leg meteen duidelijke voorwaarden voor een exit uit de uitzonderlijke maatregelen vast. Geloofwaardig monetair beleid is geen éénrichtingsverkeer. Twee: koppel die voorwaarden aan kwantitatieve resultaten, niet aan de tijd. De Bank of Canada schroefde haar kwantitatieve versoepeling (netto-aankopen overheidsobligaties, QE) vanaf april van C$ 4 miljard per week naar 0 in oktober. De economie heropende, herstelde snel, bereikte ondertussen het pre-crisisniveau en wordt verwacht het ook goed te doen in de nabije toekomst. Meer QE heeft volgens de BoC dan geen zin meer. De centrale bank laat zich wel uit over een timing inzake eerste renteverhoging maar maakt die duidelijk ondergeschikt aan de resultatenvoorwaarde; het wegwerken van overtollige capaciteit. De BoC verschoof die mijlpaal al twee maal korter in de toekomst (middelste kwartalen van 2022) omdat de economische cijfers dat nu eenmaal suggereerden. Drie: verwacht het onverwachte en wees nederig. De BoC breekt een lans voor bescheidenheid. Een crisis van dit formaat is ongeëvenaard en in elke fase van het herstel volgen verrassingen. Wie dacht er afgelopen zomer aan een vierde golf en strengere beperkende maatregelen? Terzelfdertijd verwachtten weinigen inflatie in pakweg de VS van 6%+. Niemand heeft de waarheid in pacht en dat moet je ook als centrale bank erkennen. Macklem prijst daarom het monetair kader dat de BoC toelaat in te spelen op een veranderende omgeving. Ja, hij meent nog steeds dat de hoge inflatie grotendeels tijdelijk is. Tegelijk erkent de gouverneur dat ze veel hardnekkiger is dan gedacht en consequenties heeft, voor de economie en dus voor het monetair beleid. En als de BoC het toch volledig bij het verkeerde eind heeft? Dan stelt ze zonder aarzelen de zeilen bij.
EUR/CAD kwijnt weg in het diepe dal met ECB en BoC elk aan de andere kant.
