Bank of Canada als voorbeeld voor Fed
De Canadese centrale bank (BoC) verhoogde haar beleidsrente gisteren zoals verwacht voor de tweede opeenvolgende keer met 50 basispunten, van 1% tot 1.5%. In niet mis te verstane bewoordingen stelt ze dat het einde van de verstrakkingscyclus nog niet in zicht is en dat het tempo verder kan worden opgedreven (+75 basispunten!). Op 13 juli zal de beleidsrente in principe voor het eerst sinds 2008 2%(+?) bedragen. Op de achtergrond loopt het afbouwproces van de balans - de tweede pijler van de beleidsnormalisatie - gewoon door.
Het beleidscommuniqué is kort en krachtig. Inflatie blijft stijgen, zowel in binnen- (6.8% j/j) als in buitenland. Hoewel energie en voedselprijzen nog steeds hoofdverantwoordelijke zijn, tekenen meer dan 70% van de goederen/diensten in de Canadese inflatiemand een prijsstijging van meer dan 3% op jaarbasis op. Bovendien neemt het risico stelselmatig toe dat hogere (toekomstige) inflatie zich verankert in het denkpatroon van gezinnen en bedrijven. Om dat te vermijden zetten gouverneur Macklem en co kun inflatiekruistocht onverstoord verder. De prijsdruk moet en zal terugvallen richting de 2%-inflatiedoelstelling. Een sterke economie biedt de nodige ruimte. De Canadese BBP-groei klokte in het eerste kwartaal af op 3.1% kw/kw en de arbeidsmarkt draait op volle toeren. Net als in de VS kampen Canadese bedrijven met grote arbeidstekorten en neemt de loondruk toe. De vooruitzichten tonen opwaartse inflatie- en neerwaartse groeirisico’s. De usual suspects – verstoorde productiekettingen, Chinese lockdowns/groeivertraging en de Russische invasie – krijgen de zwarte piet doorgeschoven. Wat de groei betreft, erkent de BoC dat de donderwolken vooral boven het oude continent hangen. Canada geniet bovendien nog mee van de gul consumerende zuiderburen.
De Canadese swaprentes stegen tot 13 basispunten aan het korte eind van de curve na de hint over renteverhogingen met 75 basispunten. De Canadese dollar had ook wel oren naar de agressieve houding tov inflatie van de Bank of Canada. Zijn Amerikaanse naamgenoot floot de loonie echter direct terug. Hard tegen onzacht. Tegelijkertijd met de Canadese beleidsbeslissing verscheen in de VS een sterke ISM-vertrouwensindicator voor de verwerkende nijverheid. Die beslechtte definitief het groei-inflatiedilemma dat de markt sinds midden mei in de ban houdt. Het presidentiële fiat aan voorzitter Powell om all-in te gaan om de koopkracht te herstellen deed de balans begin deze week al in die richting overhellen. Amerikaanse rentes stegen tot 10 bpn en de dollar genoot van de rentesteun. Het eindverdict voor USD/CAD was een ‘match nul’ op 1.2650. Dankzij een stijgende olieprijs deed de Canadese dollar het de voorbije dagen wel beter. Zolang de Fed en de BoC gelijke tred houden is USD/CAD 1.24-1.30 het speelveld. Ten opzichte van de euro deed de Canadese munt het wel goed. EUR/CAD daalde van 1.36 richting 1.3450 en heeft de meerjarige dieptepunten van 1.34 in het vizier. Zolang de euro geen vuist kan maken is een zwakkere EUR/CAD-koers de weg van de minste weerstand.
Mathias Van der Jeugt, KBC Marktenzaal