Eenrichtingsverkeer

Officieel zegden de centrale bankiers ‘forward guidance’ (markt overtuigen van hun intenties, ook op langere termijn) vaarwel. Ze laten hun beleid nu leiden door de (inflatie)cijfers. ‘Data dependent’. Het is niet nieuw, maar we hebben de indruk dat we nu overschakelden naar een regime van stevige ‘market-guidance’, waar de markt zegt wat de centrale bankiers moeten doen. Ze houden er wel een heel andere visie op na.

Op 22 maart - de eerste schok na de val van SVB was toen al verwerkt - verhoogde de Fed de rente opnieuw met 25 bpn. Powell en co gaven uiteraard aan dat ze eventuele gevolgen van de financiële turbulentie op de kredietverlening in rekening zouden nemen. Toch waren op één na alle gouverneurs het er over eens dat de rente nog minstens 25 bpn hoger moet en dat er van renteverlaging(en) dit jaar geen sprake is. Ondertussen is de financiële voorjaarstorm gaan liggen. De VS 2-j rente veerde begin deze week op van een dieptepunt van 3.60% tot 4.15%. Ondertussen zijn we echter al terug naar af. Reden? Amerikaanse data die drie dagen op rij negatief verrasten. Het Amerikaans ISM-vertrouwen uit de verwerkende nijverheid maandag was zwak zonder meer. Dat is echter niet nieuw. De productiesector is nog steeds op zoek naar een nieuw evenwicht in de nasleep van de corona-boom. Dinsdag gaf het JOLTS rapport aan dat de openstaande vacatures in de VS terugvielen tot ‘maar’ 9 931 000 (te vergelijken met 5.9 mln werklozen). Er gaat wat druk van de ketel, maar verdwijnt hiermee de krapte op de arbeidsmarkt plots? Loonstrookjesverwerker ADP rapporteerde gisteren dat er in maart in de private sector ‘maar’ 143000 jobs bijkwamen (210k verwacht). Last but not least: de ISM uit de dienstensector vertraagde onverwacht van 55.1 tot 51.2. Dat wijst nog steeds op groei, toegeven minder dan verwacht. We gaan het rapport zeker niet weg relativeren (ook wij moeten uiteraard ‘data-dependent’ denken), maar in december viel de index al eens naar 49.2 om even snel terug te keren richting 55. De ISM blijft ook een ‘sentimentsindicator’ en die werd toevallig opgenomen in volle SVB tumult. Toch op zijn minst maar even bevestiging afwachten.

Voor de markt is dat duidelijk niet nodig. Die trekt zonder blikken of blozen de recessiekaart. Zo wordt voor de januarivergadering volgend jaar een Fed-rente van 3.75/4.00% verdisconteerd. In dit scenario verhoogt de Fed de rente niet meer maar verlaagt ze die de volgende 9 maanden al met 100 basispunten! Ondertussen wordt de kerninflatie voor maart (volgende week dinsdag) wel nog steeds op 0.4% m/m verwacht waardoor het j/j cijfer opnieuw stijgt tot 5.6%. De inflatiedoelstelling is voor zover ons bekend nog steeds 2%. Als de payrolls morgen ook ‘zwak zijn’ is de kans groot dat de markt doorgaat op zijn elan. Toch sloeg de (rentemarkt)slinger ondertussen wel heel ver in één richting door.

Even nog een andere vaststelling. De beurzen wonnen gisteren niet op de lagere rentes. Het ‘slecht-nieuws-is- goed-nieuws-paradigma’ hapt blijkbaar naar adem. Vraag is ook of risicoactiva moeten stijgen als de rente toch ‘onverwacht’ terug zou opveren bij beter nieuws. Die paradox kan ook de USD-daling, zeker op korte termijn, vertragen. Ondanks (of is het juist dankzij) de (Amerikaanse) recessievrees maakte EUR/USD gisteren na de Amerikaanse cijfers rechtsomkeer van 1.0950+ tot 1.09. De weerstand EUR/USD 1.1033 is misschien toch net iets sterker dan het recent negatieve USD-momentum liet uitschijnen.