Back to normal
Geweldig nieuws, zeker voor ons analisten! Het monetair beleid wordt opnieuw spannend! Het is een van de vele interessante bespiegelingen uit het ‘maiden-interview’ van de nieuwe hoofdeconoom van de Bank of England, Huw Pill, in de Financial Times. Een aanrader. BoE-voorzitter Bailey wiep zich recent op als voortrekker in het debat over beleidsnormalisatie. Hij kreeg daarmee al vlug het etiket van monetaire havik. Met Pill heeft hij op het eerste gezicht een sterke ‘compagnon de route’ binnengehaald. Wat concludeer je anders wanneer iemand in zijn eerste publieke optreden met het grootste respect spreekt over zijn mentor, ‘Professor Otmar Issing’; de eerste ECB-hoofdeconoom met diepe wortels in de Bundesbank-traditie! Als Pill niet recent de gelederen van de BoE was komen vervoegen, was hij een gedoodverfde opvolger om BuBa-voorzitter Weidmann op te volgen. Dat ter zijde.
De natuurlijke ‘havik’ kwam met een scherpe, maar toch ook evenwichtige analyse. Het monetaire beleid is volgens Pill op een kantelpunt gekomen en hij wil ingaan tegen het ‘eenrichtingverkeer’ in het monetaire debat. De voorbij 13 jaar was monetair beleid volgens Pill ‘simpel’. Alles draaide rond hoe de vraag te stimuleren. Via ultra lage rentes en/of via een bijkomend rondje QE-obligatieaankopen. We dreigen daardoor wel te vergeten dat de financiële stabiliteit nog steeds de ‘core business’ is van de centrale bank. Daardoor wordt de context veel minder éénduidig. Pill verwacht dan ook onenigheid, ook in het debat binnen de BoE.
Eerste vaststelling: de economie heeft zich ondertussen in belangrijke mate hersteld van de pandemie. De BoE moet niet onmiddellijk hard in de remmen gaan, maar extreme stimulus (QE en beleidsrente van 0.1%) heeft de economie niet meer nodig. Bovendien ben je als behoeder van de financiële stabiliteit niet op je gemak wanneer de inflatie, naar inschatting van Pill, begin volgend jaar mogelijk op 5% afstevent. In deze context is een eventuele bijsturing van de obligatieportefeuille niet meer relevant. Er moet met de beleidsrente gewerkt worden. Toch blijkt de havik hier niet zo’n scherpe klauwen te hebben. Ook Pill gelooft dat een deel van de inflatie-opstoot mogelijk tijdelijk is. De rente verhogen, ja. Maar die moet niet onmiddellijk terug boven het 0.75% niveau dat op de tabellen stond voor de start van de pandemie. Ook de timing van die eerste renteverhoging is niet zo belangrijk. De markt moet zichzelf hier niet voorbijlopen. We merken op dat de Britse rentes vanmorgen, in tegenstelling tot de EMU, lichtjes dalen, niet stijgen. Ook het pond wint geen terrein! Naast het doseren van de monetaire stimulus wil Pill ook af van één van de nieuwe attributen uit de post-crisis ‘toolkit’ van de centrale banken: ‘forward guidance.’ In een context waar inflatie en groei voor een meer hobbelig parcours staan, kan ze voor verwarring zorgen. Zoals gezegd: een minder voorspelbaar en spannender monetair beleid.
Voorlopig is het een volledig hypothetische oefening, maar stel nu eens dat hoofdeconoom Lane de ECB verlaat en Pill in zijn plaats de krijtlijnen uitzet voor het economisch en monetair denkwerk binnen de ECB. Zou er nog plaats zijn voor een uitgebreid APP+ ter vervanging van het huidige PEPP? En wat met die negatieve (beleids)rentes? Heeft de Europese economie die echt nog nodig om in het post-coronatijdperk overeind te blijven? De kans dat de ECB op haar beleidsvergadering volgende week dit debat al aangaat is klein. Voor meer reliëf en spanning in het monetaire debat moeten we waarschijnlijk nog even buiten de EMU terecht. Een beetje jammer,… voor ons analisten.
Britse korte rente stijgt niet na uitspraken van ‘havik’ Pill.
