Fed langer aan de zijlijn
Alle ogen zijn deze week op de Amerikaanse centrale bank gericht. De Fed veranderde begin dit jaar het geweer van schouder. Voorzitter Powell schakelde de automatische piloot van het afbouwprogramma van de balans uit en nam de stuurknuppel over. Een regime van renteverhogingen op kwartaalbasis ruimde baan voor een afwachtende houding. Geduld is ook aan de andere kant van de Atlantische Oceaan het modewoord van 2019.
De Amerikaanse economie slaagde er vorig jaar als enige in om de globale hoogconjunctuur van 2017 door te trekken. De fiscale booster van president Trump speelde daarbij een voorname rol. Die groeiversnelling vertaalt zich volgens de economische theorie in hogere inflatie, zeker in combinatie met krapte op de arbeidsmarkt. De Fed trad anticiperend op met een “strak” tempo van renteverhogingen. De afbouw van de balans bereikte de kruissnelheid van $50 miljard per maand. Sinds het laatste kwartaal van vorig jaar heeft ook Uncle Sam last om de tand des tijds te doorstaan. Het internationale karakter van de groeivertraging weegt op het Amerikaanse BBP. Een voornaam model van de Atlanta Fed schat de groei in het 1e kwartaal in op amper 0.4% op jaarbasis. Vrees voor een economische “stall” en beperkte inflatiedruk houden de Fed waarschijnlijk langer aan de grond. De inflatie stijgt amper boven de 2%-doelstelling uit. De meeste Fed-leden zijn nu van plan om te reageren ipv anticiperen op een inflatie-opstoot.
Aan het einde van elk kwartaal mogen de Fed-gouverneurs individueel hun zegje doen over hun groei- en inflatieverwachtingen en de bijhorende beleidsrente. In december daalde de mediaanvoorspelling over het toekomstige Fed-rentepad van 3 renteverhogingen in 2019 tot 2. De mediaan van het totaal aantal verwachte renteverhogingen deze cyclus zakte van 4 tot 3. We denken dat lagere groei- en inflatieverwachtingen het rentepad verder omlaag zullen trekken. Meer bepaald gaan we ervan uit dat de Fed de optie tot 1 extra renteverhoging eind dit jaar zal open houden. Die renteverhoging zou dan meteen het einde van de verstrakkingscyclus betekenen (geen renteverhogingen in 2020). De kortetermijnrentemarkt houdt zelfs rekening met een scenario waarin de beleidsrente zich nu op haar piek bevindt en volgend jaar zal verlaagd worden.
Fed-voorzitter Powell zal ook sneller dan verwacht de landing van de afbouw van de balans inzetten. Voor eind 2019 schatten we dat de Amerikaanse centrale bank opnieuw een stabiel ipv dalend balanstotaal zal nastreven. Op die manier houdt ze de liquiditeit in de markt constant. Sinds de start eind 2016 zakte het balanstotaal van de Fed van ongeveer $4500 miljard tot $4000 miljard.
De Amerikaanse rentes en de dollar blijven in de aanloop naar de Fed-vergadering in het defensief. De Amerikaanse 10-jaarsrente verloor tussentijdse steun rond 2.61% en daalt af naar de onderste regionen van de bestaande handelsband, rond 2.50%. EUR/USD steeg sinds begin deze maand gestaag van 1.12 tot 1.1350. Het softe Fed-scenario is waarschijnlijk stilaan verdisconteerd. De Amerikaanse beurzen profiteerden van Powell’s U-bocht begin dit jaar en tekenden sindsdien winsten op van een goede 15%. Op voorwaarde dat de groei niet tot volledig tot stilstand komt, zorgen de afwachtende houding van centrale bankiers en ontwikkelingen op het geopolitieke strijdtoneel voor voldoende zuurstof.
Mathias Van der Jeugt, KBC Marktenzaal
Figuur - EUR/USD: dollar in het defensief in de aanloop naar Fed.
