China als kanarie in de koolmijn

China haalt tegenwoordig regelmatig de nieuwskoppen. Eerder deze week ging het over hoe het land de op buitenlandse beurzen genoteerde bedrijven de duimschroeven aanzette met strengere regels inzake big data. Een verkoopgolf rolde over Chinese tech. Vanmorgen bracht China echter een boodschap met nog veel bredere marktimplicaties.

De overheid signaleerde dat de PBOC, de Chinese centrale bank, het monetair beleid kan versoepelen mocht dat nodig zijn. Ze verwees onder meer naar de verplicht aan te houden reserves door financiële instellingen. Het is het meest intensief gebruikte beleidsinstrument van de centrale bank. Door die te verlagen, creëert ze meer ruimte voor kredietverlening naar de reële economie en vooral de kleine(re) ondernemingen en ondersteunt ze de groei, zo luidt de onderliggende redenering.

Dat is meer dan een droge mededeling. De pandemie vond haar oorsprong in China. Lockdowns die later wereldwijd gemeengoed zouden worden, werden voor het eerst van kracht in China. Idem voor de versoepeling van de maatregelen daarna. Het land is met andere woorden koploper in de economische cyclus en is daardoor mogelijk voorbode van wat in eerste instantie de VS en vervolgens Europa te wachten staat. De aankondiging van vanmorgen boezemt in dat verband weinig vertrouwen in. Loert een aanzienlijke groeivertraging van de post-pandemische heropleving om de hoek? Op zich is dat niet zo onverwacht. De Chinese cijfers, zoals het PMI-bedrijfsvertrouwen, wijzen daar al enkele weken op. Het is onder andere het gevolg van de opgelopen grondstofprijzen die het herstel ondermijnen. De aankondiging legt vooral de vinger op een zere wonde; eentje die ook al etterde op de Amerikaanse en Europese markten.

De rentemarkten volgen al langer nauwgezet de economische chronologie (zie figuur). De Chinese tienjaarsrente bereikte eind vorig jaar haar cyclische top, gevolgd door de VS op het einde van het eerste kwartaal met Duitsland/Europa (midden mei) in het zog. De correctieve beweging nadien was o.i. gecontroleerd en niet abnormaal. Wel opvallend is de aanzienlijke valversnelling in de afgelopen dagen. Sinds het Amerikaanse arbeidsmarktrapport van vorige week vrijdag is de geest uit de fles. De onverwachte stijging van de werkloosheidsgraad, gevolgd door een scherpe terugval in het Amerikaans bedrijfsvertrouwen (diensten-ISM) met intermezzo’s van weinig overtuigende Europese cijfers haalden het reflatiemomentum totaal onderuit. De markt maakt zich zorgen over de groei. Bewijs vinden we in de reële rentes. Die duiken in de VS opnieuw beneden -1%, Duitsland zoekt de recordlaagtes nabij -1,75% weer op. Veel investeerders zien nu hun vermoedens bevestigd. De agressieve herpositionering gaat vanmorgen voort. De 10j.-rente in China flirt met de 3%-steun. In de VS tuimelt ze 6 bpn lager. De koerssprong in februari rond 1,21% geldt als cruciale technische referentie. Duitsland (-4,4 bpn) geeft de steunzone nabij -0,30% op. In tegenstelling tot de vorige dagen, ontsnappen de aandelenmarkten niet. Neen, een saaie zomer is het voorlopig niet.