Wat bezielt de (Amerikaanse) rentemarkt?
De markten hebben er een meer dan opvallende week opzitten. Als je een week geleden de data had gekend die later, vooral de in de VS werden bekend gemaakt, had je de einde-week voorspellingen voor rente en wisselkoersen toch wel net iets anders ingevuld dan wat vrijdagavond op de tabellen stond: aanzienlijk lagere Amerikaanse rentes en een dollar die dreigt beneden eerste belangrijke steunniveaus te vallen.
Even kort die data. De Amerikaanse inflatie (algemene 2.6% j/j, en kerninflatie 1.6% j/j) was hoger dan verwacht. Ook prijsindicatoren eerder in de ketting versnelden recent. Regionale en algemene vertrouwensindicatoren klopten de verwachtingen met sprekend gemak en ook hier is de oplopende prijsdruk prominent aanwezig. De wekelijkse werkloosheidsaanvragen, toegegeven een volatiele barometer, doken fors lager. De start van nieuwe woningen bereikte in maart het hoogste niveau sinds de zomer van 2006. De kers op de taart kwam donderdag van de kleinhandelsverkopen. Die stegen net geen 10% op maandbasis. De cheques van het laatste stimuleringsplan vinden blijkbaar vlot hun weg naar de bestedingen.
Bij inschatting van een marktreactie is naast de cijfers altijd de vraag wat de markt al verdisconteert. De positieve impact van de heropening van het maatschappelijk leven en een fors hogere bestedingscapaciteit omwille van de stimulus maar ook door de afbouw van spaarreserves, liet zich voorspelen. Blijft dat data vorige week fors beter waren dan verwacht en de Amerikaanse groeiverwachtingen voor dit jaar systematisch worden opgetrokken. Hoe dan ook, het resultaat van een week goed nieuws was dat de Amerikaanse 10j rente op weekbasis ongeveer 10 basispunten daalde. Nog opvallender: die daling kwam zo goed als volledig op conto van een lagere reële rente. Het goede nieuws kon evenmin voorkomen dat de dollar in het defensief bleef. EUR/USD testte uitgebreid de weerstandzone van 1.1950/1.20. De aanval op 1.20 gaat vanmorgen onverminderd verder. Een iets beter sentiment omtrent Europa speelt hier mogelijk mee. Toch was de ‘merkwaardige’ beweging vooral geïnspireerd vanuit de VS. Tot nader bericht gaan we er nog altijd vanuit dat dit een correctieve beweging is in een blijvende Amerikaanse reflatie trend. Toch laat het een ongemakkelijk gevoel achter.
Het ene heeft niet onmiddellijk iets te maken met het andere, maar ook vorige week viel ons oog op een uitgebreid interview met voormalig Amerikaanse minister van Financiën Summers. Hij behoort ‘normaal’ tot het Biden-kamp en was in het verleden meestal voorstander van voldoende fiscale stimulus. In een zeer uitgebreide analyse liet hij zich nu wel opvallend kritisch uit over het overdreven karakter en het risico van grote inefficiënties van de massale fiscale injectie. Hij twijfelt ook of eventuele bijkomende fiscale uitgaven voor bijvoorbeeld infrastructuur maar ook sociale investeringen, de productiefunctie van de VS op termijn grondig zullen verbeteren. Dit zijn uiteraard overwegingen op lange termijn. Op kortere termijn, laat die soort analyses ons wel achter met de vraag of het marktenthousiasme in verband met de massale (vooral fiscale) Amerikaanse stimulus mogelijk stilaan zijn top heeft bereikt. Voorlopig is het niet meer dan een denkpiste, naar aanleiding van een ‘onverklaarbare’ marktreactie. Wordt vervolgd.
Figuur - Amerikaanse (reële) rente zet stap terug, ondanks sterke data. Waarom?
