Payrolls zorgen voor mooie afsluiter
Het Amerikaanse arbeidsmarktrapport was afgelopen vrijdag de hekkensluiter van een data-intensieve handelsweek. Een eenduidige conclusie van die cijferlawine viel moeilijk te trekken, onder andere omwille van het extreme februariwinterweer dat sommige indicatoren, zoals het ISM-bedrijfsvertrouwen in de dienstensector, vertekende. Over de payrolls was er meer eensgezindheid. Die waren zonder meer sterk maar de weg naar een gezonde arbeidsmarkt is nog lang.
379 000. Dat is het aantal bijkomende Amerikaanse arbeidsplaatsen in februari. Flink meer dan de 200 000 vooropgesteld door de markt, zeker afgemeten tegen een stevig opwaarts herziene maand januari (van amper 49 000 tot 166 000). De stijging komt niet toevallig bijna volledig op het conto van de horeca en vrijetijdssector (355 000). In de VS loopt de vaccinatiecampagne als een tierelier en dat zorgt ervoor dat de coronateugels gevierd kunnen worden. De bouwsector (-61 000) drukte ongewoon hard op de algemene tewerkstelling. Dat is allicht een eenmalig gevolg van de koudegolf die grote delen van het land teisterde. De werkloosheidsgraad daalde tot 6,2%. Dat is nog even verwijderd van het decennialang laagtepunt van voor de uitbraak van de pandemie (3,5%) maar wel een mooi herstel van de piek in april van net geen 15%. De carrosserie blinkt. Laten we nu eens onder de motorkap kijken. Eerst en vooral valt op dat de participatiegraad stabiliseert op een niveau ver beneden dat van vóór de pandemie (61,4%). Dat is nooit goed: een gezonde economie en dito arbeidsmarkt lokt mensen. Rekening houdende met diegenen die de markt verlieten in vergelijking met vóór de pandemie, situeert de gecorrigeerde werkloosheidsgraad zich in de buurt van 9%. Het aandeel permanent werklozen blijft met 3,5 miljoen hardnekkig hoog vanuit historisch oogpunt. Werklozen, tijdelijk dan wel permanent, zitten ook almaar langer zonder job. Meer dan 40% werkt al minstens een half jaar niet, tegenover ruwweg 20% in 2019. Dat zijn twee belangrijke evoluties die permanente schade aan de arbeidsmarkt kunnen toebrengen, bv. door definitief verlies van vaardigheden als die spiraal niet doorbroken wordt. De Amerikaanse beleidsmakers zijn zich daarvan bewust. De Fed laat geen moment onbenut om het langdurig karakter van het soepel monetair beleid te benadrukken. Het Amerikaanse Huis keurde eind vorige maand Biden’s genereuze fiscale geste van $1900 miljard goed. De Senaat gaf afgelopen weekend het fiat voor haar eigen versie. Beide partijen werken de komende dagen de (kleine) verschillen weg in een compromisvoorstel.
De marktreactie was eerder warrig. Voor sommigen wordt het risico op oververhitting steeds reëler. Sterke data, zeker in combinatie met nieuws zoals gisteren vanuit de Amerikaanse Senaat, zetten die visie kracht bij. Een aanvankelijke rentestijging doofde vrijdag dan wel snel uit, vanmorgen lopen de basispunten toch weer mooi op (tot 4 bpn). De dollar profiteert almaar meer van het krachtig verwachte economisch herstel in de VS. Of hoe de marktdynamiek rond het reflatiethema op enkele weken kan veranderen. EUR/USD sloot vrijdag kortbij 1,19. Het duo duikt daar vandaag zelfs onder en heeft nu op korte termijn het technisch plaatje tegen zich.