Markt daagt Powell uit
Fed-voorzitter Powell week gisteren af van het heersende Fed-mantra. Hij heeft de stijging van de lange rentes in de gaten. Tot nu zei de sprekende Fed-klok dat de steilere rentecurve een reflectie is van economische voorspoed. Vooral de snelheid van de rentestijging dreigt een probleem te worden als ze andere financiële parameters beïnvloedt. Die maken het op hun beurt weer moeilijker om de tewerkstellings- en inflatiedoelstellingen te behalen.
We gaan eerst dieper in op de term financiële parameters. Vakjargon voor de ene, een mysterie voor de andere. De magische woorden dekken een grote lading. Een eerste afgeleide is de hypotheekrente. De stijging aan het lange eind van de curve sijpelt door in de tarieven voor woningkredieten. De hypotheekrente op een looptijd van 30 jaar steeg in de VS voor het eerst sinds juli boven 3% uit. Na verloop van tijd remt het vraag naar nieuwe of herfinancieringskredieten af. Een tweede factor is de kredietrisicopremie die bedrijven betalen om financiering aan te trekken. Het uiterst soepele Fed-beleid zorgde voor een forse daling van die risicopremies, te vergelijken met de impact van het ECB-beleid op de intra-EMU spreads. Een stijging van de algemene rentes zorgt voor oplopende premies. Die kunnen op termijn wegen op bijvoorbeeld bedrijfsinvesteringen. Een derde pijler is de beurs. Hogere volatiliteit is een neveneffect van een wanordelijke stijging van de lange rentes. Diezelfde volatiliteit zorgt dan vaak voor correcties op de beurzen. De positieve correlatie tussen beurzen en obligatiekoersen heeft dan een negatief effect op het vermogen. Welvaartsverlies kan zich uiten in een lager consumptiepatroon. Een laatste determinant is de Amerikaanse dollar. De voorbije dagen deed de greenback het merkelijk beter in het onzekere risicoklimaat. Een sterke dollar kan de groei beknotten via zwakke vraag naar Amerikaanse goederen (export).
Strakkere financiële parameters werken dus remmend op de economische groei en zijn de facto een ongewilde verstrakking van het monetaire beleid. Indien nodig beschikt de Fed over de middelen om de oorzaak van het probleem (te snelle rentestijging) aan te pakken, aldus Powell. Een déjà vuutje naar eind februari toen ECB Lagarde dezelfde weg opging. De marktreactie was gisteren nog uitgesprokener. Boter bij de vis! De lange Amerikaanse rentes stegen tot 10 basispunten, de Amerikaanse beurzen verloren tot 2.5% én eerste steunniveaus en de dollar triomfeerde. EUR/USD zet vanochtend nieuwe jaardieptepunten beneden 1.1950. Een sluiting beneden dat niveau opent een nieuwe handelsband tussen 1.16 en 1.1950.
De volgende Fed-beleidsvergadering gaat door op 17 maart. In de notulen van vorige vergaderingen stond onder meer de optie om het zwaartepunt van de maandelijkse obligatie-aankopen ($120 miljard) richting het lange eind van de curve te verschuiven. Op korte termijn is het de makkelijkste oplossing om het lange eind van de curve onder controle proberen te houden. Voorstaanders voor het invoeren van renteplafonds op bepaalde looptijden (controle rentecurve) zullen ook opnieuw prominenter in beeld komen. En wie weet slaat het debat over een afbouw van het tempo van de maandelijkse obligatieaankopen zelfs niet om in één over het opschroeven van de interventies!
Mathias Van der Jeugt, KBC Marktenzaal