‘Eindelijk’ correctie

Recent was er veel te doen over de spreidstand tussen het marktoptimisme en de grote onzekerheid in de ‘echte’ wereld. Ondanks de heropening van de economie geven data en analyses aan dat het herstel over een zeer hobbelig en lang pad zal lopen. Die onzekerheid verhinderde niet dat markten van risicovolle activa het dieptepunt van de crisis steeds verder achter zich lieten. De technologiebeurs Nasdaq zette deze week zelfs een nieuwe historische top. De uitgebreide ondersteuningsacties van de centrale banken zijn een ongewoon krachtig wapen.  

In een periode van extreme stress en onzekerheid worden heel wat activa tegen elke prijs verkocht omdat iedereen liquide middelen in de hand wil hebben om die periode door te komen. Liquiditeit is per definitie een zeer vellige asset. Ze verandert niet van prijs. Het is de taak van de centrale bank om een gebrek aan liquiditeit het hoofd te bieden en het functioneren van markten te garanderen. Het arsenaal aan liquiditeit ondersteunende maatregelen door de Fed, de ECB en vele anderen is niet meer te overzien. Naast kredietfaciliteiten en swaplijnen dragen de aankoopprogramma’s van activa bij tot een juiste(re) prijsvorming op de markt. De markt begreep snel dat de maatregelen een meer dan tijdelijk krakater hebben. Ze spelen een rol in het monetaire herstelbeleid. We stevenen af op een lange periode van extreem lage rentes, uiterst soepele monetaire condities en lage risicopremies. Als rentes lang zeer laag blijven, is de waarde van elke asset die op termijn positieve cashflows blijft generen ‘zeer hoog’. TINA (There Is No Alternative) en ‘hunt for yield’ doen volop hun werk.  

De voorbije dagen kwam er voor het eerst twijfel in dit patroon. De vrees voor een nieuwe coronaopstoot in de VS en sluimerende handelsspanningen zorgden voor een correctie op de grote TINA-rally. Hoe ver kan/moet dit gaan? Tot nader bericht is dit een correctie in een markt die zeer éénzijdig gepositioneerd is. Een tweede coronagolf is natuurlijk geen goede zaak voor de markten van risicovolle activa. Een nog groter gevaar is wanneer de markten zouden twijfelen aan de (veronderstelde) almacht van de monetaire (en fiscale) autoriteiten om de crisis in te dijken. Dat eventueel (psychologisch) kantelpunt is zo mogelijk nog moelijker in te schatten dan corona en de economische gevolgen. We hebben dit punt waarschijnlijk nog niet bereikt.  

De correctie trof de voorbije dagen niet alle markten even hard. Aandelen zijn het meest gevoelig. Rentes op veilige overheidsobligaties dalen wel enkele basispunten, maar gezien de lage absolute niveaus is er nog weinig ruimte. Opvallend, de intra-EMU kredietpremies van landen als Italië nemen tot nader bericht nauwelijks toe. Het geloof in PEPP en andere ECB-maatregelen is nog ongeschonden. Op de wisselmarkt behoudt de dollar zijn status van veilige haven, ook al wordt de onzekerheid vooral ingegeven door de nieuwe coronaopstoot in de VS. Toch verliest de Amerikaanse munt aan veerkracht. De (handelsgewogen) USD (97.25) bevindt zich nog steeds kort bij het post-corona dieptepunt. EUR/USD komt voorlopig niet in de buurt van het eerste belangrijke steunniveau (1.1160).