Fed gaat all-in
Het zal niet regenen, maar stormen. Die conclusie trekken we uit de zeer recente communicatie van de Amerikaanse centrale bank. De Fed kwam gisteren immers voor de tweede keer deze maand samen tijdens een ongeplande beleidsvergadering. Dat is zéér uitzonderlijk. De getroffen maatregelen zijn dat ook. De Fed gaat all-in. Geen blufpoker, maar met een royal flush. Anders dan in poker echter, is de overwinning onzeker…
Eerst even naar de beslissingen. De Fed zet met brute kracht de hakbijl in de rente: - 100 basispunten. Zo’n grootteorde is zelfs de financiële crisis onbekend. Ze hanteert nu – net zoals de meeste andere centrale banken ondertussen – de facto een nulrente (0%-0.25%). Voorzitter Powell zet nog ander zwaar monetair geschut op poten: een nieuw obligatieaankoopprogramma van een waanzinnige $700 miljard in totaal. “Kwantitatieve versoepeling” is officieel opnieuw een feit. De Fed versoepelde verder de voorwaarden voor kredietverlening en zorgt voor “goedkopere” dollars voor niet-Amerikaanse banken. King dollar is in deze onzekere tijden immers niet alleen populair in het binnenland. De acties van de Fed komen bovenop de al agressieve maatregelen van eerder deze maand: een renteverlaging van 50 bpn en een liquiditeitsvoorziening die (in theorie) kan oplopen tot $5 000 000 000 000 (5 biljoen dollar).
Powell neemt de doortastende maatregelen uit vrees voor de verwoestende impact van het coronavirus op de economie. Die vrees is terecht. President Trump riep al de noodtoestand voor het land uit en ingrijpende maatregelen volgen wellicht eerstdaags. Belangrijke steden zoals New York en Los Angeles wachten niet en krijgen stilaan Europese allures: cafés, restaurants, theaterzalen, scholen … sluiten de deuren. De rest volgt allicht snel. Het hoeft weinig duiding hoe deze harde maar noodzakelijke acties het land richting recessie duwen. Niettemin is de zet van de Fed bijzonder gewaagd. De concrete gevolgen van het virus voor de VS zijn tot nader bericht dus ongekend. Toch legt de Fed nu al alle troeven op tafel. Met die “shock-and-awe”-strategie probeert de centrale bank het markt-, consumenten- én bedrijfsvertrouwen te herstellen. Die werpt maar beter vruchten af, en liefst snel.
Dat is niet evident. Het monetaire beleid is in de huidige context veeleer een secundaire pijler. Na de uiterst agressieve respons van de Fed volgt idealiter een ernstig fiscaal tegenantwoord. Zo niet, dreigt Powell zijn weekend én de monetaire trukendoos voor niets opgeofferd te hebben. De markt is er voorlopig niet gerust in. Beurzen gaan opnieuw diep in het rood. De Europese aandelen noteren aan niveaus van midden 2012. Amerikaanse rentes gaan tot 20 basispunten onderuit. We houden ook de bedrijven – centraal in de huidige “coronacrisis” – nauw in het oog. De kredietrisicopremies stegen afgelopen dagen immers aan een oncomfortabele rotvaart. Activiteiten vallen stil, kasstromen drogen op. De vraag naar financiering en vooral liquiditeit is en blijft op korte termijn daarom wellicht bijzonder hoog. In zo’n context denken we dat vooral de dollar, nog steeds de belangrijkste munt ter wereld, gegeerd blijft. Dat verklaart minstens deels waarom de liquiditeitstsunami van de Fed de greenback relatief weinig schade berokkent.