Ongerustheid? Welke ongerustheid?
Veel economisten proberen volop de impact van corona in te schatten. Wat is de vraagguitval in China? Hoe lang zal die duren? In welke mate zal het virus de toelevering vanuit China verstoren met gevolgen voor de VS en Europa? Al die oefeningen gaan uit van onzekere uitgangspunten en dus blijft de uitkomst voorwerp van discussie. Het minste wat je kan zeggen is dat de markt weer zeer vlot omgaat met die onzekerheid. Afgemeten aan de beursbeweging, bereikten we de top van de corona-onzekerheid al begin februari, toen de Chinese markt heropende na het Chinese nieuwjaar. Sindsdien ging het enkel crescendo. De Amerikaanse S&P 500 en de Nasdaq zetten gisteren al opnieuw historische records. Ook de Duitse Dax test vanmorgen de historische toppen. Opvallend, zeker nu de nieuwsagentschappen pagina’s vullen over politieke onzekerheid in Duitsland na het doorbreken van ‘cordon sanitair’ t.a.v. de AfD in Thüringen.
2020 kondigde zich aan als een jaar met minder eventrisico. Dat zou de globale economie, het fel geplaagde Europa in het bijzonder, ruimte geven om in een meer stabiele context de rug te rechten. De centrale bankiers zouden even verlost worden van hun permanente staat van paraatheid om de economie zuurstof te geven. Anderhalve maand in het nieuwe jaar kregen we al minstens drie ‘eventrisico’s’ (VS-Iran conflict, corona, de Duitse politiek) en de vraag blijft in welke mate de stoorzenders van vorig jaar (handel, brexit) echt van de baan zijn. Toch remt dit de vraag voor risico-activa voorlopig niet af. We gaan de globale marktbeweging niet verklaren door één variabele (de rente). Toch kunnen we niet voorbij aan de discrepantie tussen het herstel van de beurzen enerzijds en de rentes die moeilijk weggeraken van de recente dieptepunten anderzijds.
Het is begrijpelijk dat de markt verwacht dat China klaar staat met monetaire en fiscale maatregelen indien de groei te lang, te zwaar onder druk komt. De markt houdt er blijkbaar ook steeds meer rekening mee dat omwille van corona het monetaire beleid buiten China nog langer soepel zal blijven en zo nodig verder versoepeld wordt. Zo verdisconteert de markt een volle Fed-renteverlaging dit najaar en de kans op een tweede verlaging eind dit jaar wordt steeds hoger ingeschat. Kortom, het geloof dat de centrale banken de eventrisico’s kunnen en zullen accommoderen, leeft meer dan ooit. In dat verband zal Powell in zijn hoorzitting voor het Congres straks zeker vragen krijgen over hoe snel de Fed in actie kan komen als de schade van corona groter zou zijn dan verwacht. Het is niet de eerste keer dat we deze analyse (moeten) maken, maar het geloof in de permanente bereidheid van de centrale banken om een antwoord te bieden op alle interne en externe bedreigingen blijft zorgen voor een toch wel ietwat ‘artificiële’ rust op de markten. De risico- en de volatiliteitspremies in zowat alle markten blijven laag tot zeer laag, ondanks alle retoriek over onzekerheid en risico’s.
Even van de hak op de tak, of toch niet helemaal. De lage volatiliteit op alle markten, inclusief de wisselmarkt, is ook een factor die bijdraagt tot de gestage daling van EUR/USD. Er is uiteraard het renteverschil in het voordeel van de dollar en de VS-economie lost de verwachtingen tot nader bericht veel beter in dan Europa. Een context van (extreem) lage volatiliteit is echter ook een steun voor USD/EUR long carry trades. Waarom zou je gehaast zijn om een mooi renteverschil op te geven als de absolute koesbeweging beperkt is en de trend tot nader bericht in je richting gaat? Een zichzelf bevestigend verhaal. Zo’n trend heeft uiteraard ook een houdbaarheidsdatum. Er is waarschijnlijk verrassend goed nieuws uit Europa of echt slecht nieuws uit de VS nodig om die te doorbreken. Voorlopig is die verrassing er niet en steunt de lage ‘vol’ de trendbeweging.