Lauwe ‘payrolls’ brengen opluchting

Beleggend Amerika hield vorige week de adem in. De tot nader order grootste economie ter wereld ondergaat bij de start van elke nieuwe maand een belangrijke economische gezondheidscontrole. De eerste cijferreeksen voorspelden weinig goeds: het ISM-bedrijfsvertrouwen in de verwerkende nijverheid tuimelde (47.8). De dienstensector toonde de eerste tekenen van ‘besmetting’ (52.6 komende van 56.4). Het officieuze banenrapport (september) van ADP belandde kortbij de verwachtingen maar kreeg met een forse neerwaartse herziening voor augustus een zwart randje. De markt ging vrijdag op gespannen voet de officiële ‘payrolls’ tegemoet.

Het Amerikaanse arbeidsmarktrapport was voor september eigenlijk helemaal niet slecht. Er kwamen 136 000 nieuwe jobs bij. Dat is iets minder dan verwacht (145 000) maar ging gepaard met een positieve herziening van het augustuscijfer (168 000 vs. 130 000). De cyclische verwerkende nijverheid sneed wel voor de tweede keer dit jaar in het aantal jobs (-2 000). De werkloosheidsgraad daalde van 3.7% tot 3.5%, een evenaring van de gezegende “summer of 69”. Daar komt bij dat de daling gepaard gaat met een stabiele participatiegraad (63.2%), de noemer in de breuk ter berekening van de werkloosheidsgraad. Maar wie een oververhitting van de arbeidsmarkt vreest, kon dit weekend op beide oren slapen. De loongroei stagneerde in september voor het eerst sinds eind 2014. Op jaarbasis piekte de loongroei in februari van dit jaar (3.4%). Sindsdien keerde de trend, om in september te eindigen op 2.9%.

De markt reageerde opgelucht: “Not too hot, not too cold”, klinkt het. Het degelijke arbeidsmarktrapport bekoelt minstens tijdelijk de recent opgelaaide recessievrees. Bovendien blijven de marktverwachtingen omtrent een soepeler Fed-rentebeleid door het gebrek aan inflatoire (loon)druk intact. Beleggers schatten de kans op een volgende (derde) renteverlaging in oktober momenteel op 79%. Vóór de publicatie bedroeg dat zo’n 83%. De beweging op de rentemarkt bleef ordelijk: het korte eind van de Amerikaanse curve deed er 1-1.6 bpn bij, de daling aan het (zeer) lange eind bleef beperkt tot eenzelfde grootteorde. Het verhaal voor de dollar was niet anders: USD/JPY steeg lichtjes tot kortbij 107, EUR/USD eindigde min of meer stabiel in de hoge 1.09-zone. De prestatie van het laatste muntenpaar stelde in het licht van de zwakke-tot-gemende Amerikaanse data afgelopen week wel wat teleur. Voorlopig houdt de dollar vrij goed stand. De greenback kan terugvallen op een stevige rentebuffer t.o.v. de euro, ook al kromp die de afgelopen dagen met een stevige 20 bpn. Tegelijk heeft de eenheidsmunt haar eigen economische brandjes te blussen. Dat bleek deze morgen opnieuw met de zwakke Duitse fabriekbestellingen (-0.6% m/m).

We denken dat de dollar op korte termijn de bovenhand blijft halen. De week volgend op de payrolls is traditioneel iets rustiger. Cruciale economische cijfers (Amerikaanse en Europese) komen er voorlopig dus niet aan. In een afwachtende context omgeven door onzekerheid (handel, brexit …) profiteert de dollar allicht meer dan de euro. Vanuit technisch perspectief is de 2017 ‘gap’ EUR/USD 1.0778/1.0821 het eerste relevante steunniveau.