Een bitterzoete renteknip

De Amerikaanse centrale bank (Fed) verlaagde gisteren voor het eerst sinds de financiële crisis de beleidsrente. Ze sneed 25 bp in de Fed Funds rente, die nu 2-2.25% bedraagt. De Fed beëindigt ook de afwikkeling van haar balans iets sneller dan voorzien (in augustus). De situatie anno 2019 is uiteraard compleet verschillend van deze in 2008. De logica en de aard van de huidige renteknip is dat ook. Hoe breng je die boodschap duidelijk maar genuanceerd over aan een markt die de afgelopen weken op stevige versoepeling vooruit is gelopen? Powell stond voor een aartsmoeilijke evenwichtsoefening.

Het inleidend beleidscommuniqué brak gisteren weinig potten. De aanpassingen bleven beperkt tot een minimum. Over de Amerikaanse economie klinkt de Fed nog steeds vrij positief, al blijft de globale economische omgeving precair, de (handels)onzekerheid aanwezig en de inflatie(verwachtingen) laag. Het zijn de voornaamste redenen die de Fed gisteren inspireerden tot een renteverlaging, verduidelijkte Powell tijdens de persconferentie nadien. De Fed wil de groeimotor immers draaiende houden. Maar voornoemde risico’s dreigen de economie op termijn (te veel) aan te tasten. Om dat te vermijden, leverde de Fed een zogeheten ‘preventieve renteverlaging’ af, analoog aan de jaren ’90. Pittig detail: het FOMC besliste niet unaniem. Twee gouverneurs zagen de rente liever stabiel. Beleggers die op (veel) meer monetaire hulp hoopten, werden evenwel tegenvoets genomen. Het toekomstig monetair beleid hangt af van de economische data én de evolutie van diverse risico’s (handel, internationale context). Het is dus voorbarig om zonder meer een verdere aanzienlijke versoepeling te verwachten. Dat is evenmin evident onder de Fed-assumptie van een nog steeds gunstige (Amerikaanse) economie. Deze renteverlaging is m.a.w. niet per definitie de start van een lange reeks, aldus Powell. Een communicatieve uitschuiver of een doelbewuste uitspraak om de ver vooruitgelopen markten even tot de orde te roepen? Powell nuanceerde dat even later wel en hield zo de deur voor een tweede renteverlaging open.

Voor de markten was het kwaad echter geschied. Powell’s opmerking bezorgde de preventieve renteverlaging een ‘hawkish’ randje dat een bitterzoete nasmaak achterliet. De Amerikaanse beurzen zetten een stapje terug van de recente recordniveaus en sloten een dik procent lager. De Amerikaanse rentecurve vervlakte fors. De kortetermijnrente steeg zo’n 3 bps terwijl langere looptijden 4 à 5 bps afbrokkelden. Anders gezegd: de markt stelt haar inflatieverwachtingen over de middellange termijn neerwaarts bij. Die boodschap komt bij Powell en de zijnen, die net het tegenovergestelde beogen, allicht niet goed aan. De dollar profiteerde, en hoe. De greenback handelt al even kortbij belangrijke technische niveaus (EUR/USD nabij 1.11, de handelsgewogen dollar, DXY, rond 98). De onverwacht stugge houding van de Fed duwde de USD daar vlotjes voorbij. EUR/USD tuimelde sinds gisteren ongeveer één ‘big figure’ en noteert midden 1.10/11. Vanuit een technisch oogpunt heeft de dollar terug de bovenhand. Als straks ook het ISM-bedrijfsvertrouwen (verwerkende nijverheid) en morgen de maandelijkse payrolls sterk uitvallen, doet de dollar er mogelijk nog een schepje bovenop.