Nieuwe, ‘preventieve’ RBA renteverlaging!
Vanmorgen verlaagde Australische centrale bank (RBA) de beleidsrente voor de tweede keer op rij met 25 basispunten tot 1.0%. De verlaging was niet echt een verrassing en grotendeels verdisconteerd. Ze is daarom niet minder opvallend. Een teken des tijds….
Bij de lezing van het communiqué van de RBA vanmorgen vraag je je toch even af of een tweede verlaging in goed een maand tijd nu wel echt nodig was. We pikken er enkele vaststellingen van de RBA zelf uit. De Australische economie blijft het vrij goed doen. Zoals overal ter wereld zorgen de problemen in verband met de internationale handel voor neerwaartse groeirisico’s. De groei in het eerste kwartaal viel tegen (1.8% j/j), maar de RBA verwacht een terugkeer naar trendgroei. In haar laatste beleidsrapport (mei) verwachtte de RBA dat de groei eind dit jaar en volgend jaar duidelijk boven 2.0% zou postvatten. De inflatie was laag in het eerste kwartaal (1.3% j/j) maar er wordt al een herstel verwacht in KW 2. Inzake de arbeidsmarkt, neemt de RBA akte van de aanhoudend sterke tewerkstellingsgroei. Een (tijdelijke?) ‘opsprong’ van de werkloosheidsgraad tot 5.2% en gestage maar matige loonstijgingen doen de RBA echter concluderen dat ze best nog tandje kan/mag bijsteken om overtollige capaciteit in de arbeidsmarkt en de economie als geheel te activeren. Overigens deed gouverneur Lowe recent een oproep aan de regering om ook fiscaal te stimuleren omdat het monetair beleid niet voldoende middelen achter de hand heeft om de taak alleen op zich te nemen.
De RBA werpt zich op als een ‘frontrunner’ in de groeiende groep centrale bankiers die vindt dat het (monetaire) beleid best preventief optreedt om een verdere groeivertraging te voorkomen en de inflatie koste wat het kost richting 2% te brengen. De vraag blijft hoe effectief dit beleid is, zeker wanneer de monetaire condities al uiterst soepel zijn en de economie het al bij al nog goed doet. Dat beleid zorgt ook voor neveneffecten. De Australische gezinnen torsen een forse schuld, waarschijnlijk deels een gevolg van een historisch soepel beleid. Hierdoor is het voor de RBA moeilijk om de rente te verhogen. Dat weegt immers op de bestedingen van de gezinnen. Na een forse stijging tot 2017, koelden de vastgoedprijzen het voorbije jaar af. Die correctie was waarschijnlijk gezond, maar tast tegelijk de welvaartspositie (waarde huis/schuld) en daardoor het vertrouwen van de gezinnen aan. Kortom, ook hier stuit de centrale bank minstens ten dele op de gevolgen haar soepel beleid in het verleden.
De reactie van de markt vanmorgen was opvallend beperkt. De Australische rentes, die zich op historische laagterecords bevinden (<1% voor de 2-j rente, 1.33% voor 10-j), daalden marginaal. De Australische dollar noteert zelfs iets sterker dan voor de rentebeslissing. De markt verdisconteert op dit ogenblik een kans van 40% op een volgende verlaging tegen het einde van het jaar. Na een dip vorige maand is ook de Australische dollar recent rustiger vaarwater gekomen. De markt gaat er blijkbaar vanuit dat de RBA, zeker relatief tot andere centrale banken (b.v. de Fed) toch al een substantieel deel van zijn monetaire munitie verschoten heeft. De regering van PM Scott Morrison werkt ondertussen ook aan een stevig fiscaal pakket (belastingverlaging).
We worden neutraler (minder negatief) over de Aussie dollar. Zeker als het fiscaal plan er komt, hoeft de RBA op korte tot middellange termijn niet meer voorop te lopen in de race naar monetaire versoepeling. De AUD/USD is mogelijk aan uitbodeming toe en kan zelfs wat terrein herwinnen tegen zijn Amerikaanse naamgenoot als de Fed het beleid substantieel versoepeld. Het beeld t.a.v. de euro is eerder neutraal (scenario van algemeen minder sterke dollar op termijn).