De markt: drama queen of terechte Fed-twijfelaar?

Het uitgekiende vocabularium van centrale banken – en de Fed in het bijzonder – is een belangrijke informatiebron voor investeerders. De markt spendeert doorgaans veel aandacht aan toespraken van Fed-zwaargewichten zoals voorzitter Powell en ‘sidekick’ Clarida. Dat geldt des te meer tijdens de huidige laat-cyclische fase waarin de Amerikaanse economie zich bevindt. Elke afwijking van de officiële lijn van de centrale bank wordt dan sterk uitvergroot. De marktreactie is navenant, maar is ze ook terecht?

Vorige week was Powell zoals steeds niet schaars met superlatieven. De Fed-voorzitter is “gelukkig” want zowel de Amerikaanse economie als de arbeidsmarkt presteren sterk. Hij bleef in het algemeen ook positief over de vooruitzichten. Toch sloop er voor het eerst sinds zijn aanstelling als hoofd van de Fed een vleugje voorzichtigheid in zijn toespraak. Hij maakte het publiek attent op enkele risico’s, waaronder het vertraagde effect van de eerdere renteverhogingen op de economie en een mogelijke externe groeivertraging. Ook Trump’s fiscale shot dooft stilaan uit. Die draait mogelijk zelfs uit op een ‘bad trip’ omdat ze gepaard gaat met enorme oplopende Amerikaanse tekorten. Vice-voorzitter Clarida trad Powell daags nadien bij. Hij ziet bewijzen van een globale groeivertraging en vindt dat de Fed daar best rekening mee houdt. Verschillende andere Fed-gouverneurs (Kaplan, Kashkari, Bostic, Evans) uitten eveneens hun bezorgdheid.

De dollar en Amerikaanse rentes reageerden maar koeltjes op Powell maar konden niet heen om de lawine van waarschuwingen achteraf. EUR/USD veerde vrijdag op tot het 1.14-niveau. De forse sprong is opmerkelijk in een context waarin de complete brexitimpasse het stijgingspotentieel van de euro toch minstens beperkt. De reden ligt uiteraard in dollarzwakte en het vooruitzicht op mogelijk minder rentesteun. Een renteverhoging in december is nog steeds zo goed als zeker. Maar minstens een deel van de markt vreest dat het vooropgestelde rentepad van de Fed voor 2019 (drie renteverhogingen) een brug te ver is. De gevolgen in de rentemarkt laten zich raden: de Amerikaanse 2j.-rente ging met zo’n 5 basispunten onderuit. De 10j.-rente brokkelde 4 basispunten af en testte een belangrijke technische steunzone (rond 3.05-3.07%).

We vinden die afstraffing van de dollar en de val van de rentes niet gerechtvaardigd. De meer gematigde toon van de Fed-bonzen is simpelweg in lijn met de economische realiteit. Die is niet nieuw noch fundamenteel veranderd sinds de wat meer genuanceerde communicatie, wel integendeel. Heel wat vooruitkijkende economische indicatoren blijven op historisch sterke niveaus. Dat is belangrijk voor een Amerikaanse centrale bank die zich steeds meer als “data-afhankelijk” profileert. Maar we onderschatten het signaal van de Fed niet. Tijdens de Fed-beleidsvergadering in december verschuift de aandacht wellicht snel van de renteverhoging naar de nieuwe (en laatste?) Fed-rentevoorspellingen (‘dot plot’). De kans op een vertraagde normalisatie is dan wel toegenomen, het is geenszins ons uitgangspunt. Ook de markt ziet de zaken na een weekendje rust opnieuw lichtjes anders: VS-rentes dikken momenteel zo’n 3 bpn aan.