De tweede naald in het Fed-kompas
De voorspellingen die de Fed-beleidsbeslissing van 12 juni flankeerden hadden een duidelijke boodschap. De groei blijft iets sterker dan het neutrale trendniveau en de inflatie blijft langer boven de 2%-inflatiedoelstelling. In die context zagen de meeste de Fed-gouverneurs slechts ruimte voor één renteverlaging dit jaar i.p.v. de vooropgezette drie in de voorspellingen van maart. Eén lijntje in de prognosetabel kreeg nauwelijks aandacht: de verwachte werkloosheidsgraad. Er is ook niet echt een duidelijke verhaallijn. Van 4% dit jaar gaat het naar 4.2% volgend jaar, in lijn met het langetermijn evenwichtsniveau.
De voorbije dagen viel wel op dat de verschillende Fed-gouverneurs de aandacht verlegden van inflatie naar de arbeidsmarkt. Zo kwam Fed-gouverneur Lisa Cook, een van de centrale leden, met de boodschap dat de arbeidsmarkt krap is maar niet langer oververhit. Ze rakelde ook openlijk een technische discussie op over een mogelijke overschatting van de tewerkstellingsgroei in payrolls. De Fed heeft een dubbel mandaat. Prijsstabiliteit maar ook zorgen voor maximale tewerkstelling. De Fed moet dan ook alert zijn voor een eventueel snelle omslag in de arbeidsmarkt. Eerder deze week kwam ook de voorzitster van de San Francisco Fed, Mary Daly (stemgerechtigd dit jaar), met de boodschap dat de arbeidsmarkt zich mogelijk kortbij een kantelpunt bevindt. Sommige bedrijven evolueren naar een punt waar ze niet langer in de eerste plaats vacatures schrappen maar ook jobs afbouwen in functie van een zwakkere vraag. Als dat gebeurt, is inflatie niet meer de enige naald in het kompas van de Fed.
Er is zeker geen eensgezindheid over deze analyse binnen de Fed. Toch kunnen markten gevoeliger worden voor een eventuele afkoeling/verzwakking van de arbeidsmarkt. De payrolls eind volgende week zijn het eerste ijkpunt, maar ook het belang van andere arbeidsmarktdata zal in soortelijk marktgewicht stijgen.
Wat dit concreet betekent voor marktpositionering is minder evident. Na iets betere inflatiecijfers (mei) loopt de markt nu al voorop op de Fed-richtlijn (70% kans op een eerste renteknip in september en 80% op een tweede, extra, stap in december). Gezien het nog steeds hobbelige inflatiepad moet de arbeidsmarkt al heel snel en fors verslechteren om hier een nog snellere rentedaling te verdisconteren. Verder op de curve is er iets meer ruimte. Zo verdisconteert de geldmarkt een beleidsrente nabij 4% eind 2025 en een bodem in de rentecyclus iets boven 3.5% eind 2027. Dat is nog steeds boven de neutrale rente, zelfs als je ervan uitgaat dat die hoger ligt dan wat de Fed recent aangaf (2.75%). Op dit segment in de curve is er nog ruimte voor herpositionering als de arbeidsmarkt onverwacht snel afkoelt. Of die lagere rente aan het einde van de cyclus er dan ook effectief komt is nog een andere verhaal. Tussen nu en 2027 kan de markt haar mening nog dikwijls bijstellen in functie van nieuwe topics die op de radar verschijnen, bv. na de Amerikaanse verkiezingen. Op korte termijn hebben minder uitbundige arbeidsmarktdata wel het potentieel om de korte Amerikaanse rentes beneden de recente steunniveaus de duwen (bv. 4.7% voor de 2-j rente).
2-j rente VS: forceren arbeidsmarktdata dan toch een breuk?
