Een stabiele yuan? Niet zo onschuldig als het lijkt…!

Het gonst van de geruchten over vooruitging in de handelsgesprekken tussen de VS en China. Eén van de onderwerpen die besproken worden, trok onze aandacht: de munt. De VS zou China vragen om in één richting in te grijpen op de wisselmarkt. China moet voorkomen dat de yuan verzwakt. Tussenkomen bij een eventuele versterking hoeft niet. De vraag van de Amerikanen om te interveniëren in de wisselmarkt is op zijn minst opvallend. We peilen naar mogelijke gevolgen.

De VS en andere landen porren China al lang aan om de waardering van de yuan over te laten aan de vrije markt. De voorbije jaren is China goed opgeschoven in die richting. De yuan volgt al enige tijd vrij goed de algemene FX-trends, in casu de algemene USD beweging. Iedereen heeft daar voordeel bij. In China paste de aanpak in het streven naar een nadruk op de binnenlandse vraag en om minder afhankelijk te worden van de export. Het is ook een voorwaarde om de yuan (en dus China) een grotere rol te laten spelen in het internationaal financieel systeem (betalingsverkeer, reservemunt). De ‘rest van de wereld’ hoefde zich minder zorgen te maken over het nadeel van een artificieel zwakke yuan. Goed voor iedereen dus, zou je denken. Toch denkt de Trump-administratie er anders over…

Vooreerst wil de VS niet dat China de yuan verzwakt als ‘vergelding’ voor de invoertarieven op Chinese goederen. Dat zou het competitief voordeel voor Amerikaanse bedrijven uithollen. De beperking van de daling van de yuan maakt ook deel uit een langetermijnstrategie. De VS kan/zal de ’resultaten’ van selectieve interventies in rekening nemen in een soort permanente evaluatie van een eventueel handelsakkoord. Die bepaalt of, en zo ja, welke tarieven worden toegepast op Chinese invoer. Een stok achter de deur. De Amerikaanse aanpak gaat uiteraard in tegen het (Amerikaans) pleidooi dat iedereen zich aan de regels van een vrije, niet-gemanipuleerde handel moet houden. Dat pleidooi voor een vrije markt is nu dus ondergeschikt aan het ‘America first’ principe. De uitkomst van dit debat kan op termijn grote gevolgen hebben.

Zo gaat een stabiele munt moeilijk samen met vrije kapitaalstromen. Die kunnen immers leiden tot bewegingen in twee richtingen, in casu voor de yuan. De vraag naar een stabiele yuan staat dus haaks op de vraag voor een vrijmaking van de Chinese kapitaalmarkt. Een mogelijk ander gevolg: als China intervenieert om de yuan de verstevigen, koopt de Chinese centrale bank yuan en verkoopt ze deviezenreserves, vooral USD. Dat leidt in principe tot een zwakkere dollar. Het betekent verder dat één van de grootste investeerders in Amerikaans overheidspapier zijn portefeuille zal afbouwen, juist op het ogenblik dat de Amerikaanse schatkist heel veel papier moet slijten om het fors oplopend overheidstekort te financieren. Schieten de VS zichzelf in de voet met het risico op hogere rentes? Een relatief ‘stabiele’ yuan tegen de dollar betekent waarschijnlijk dat de Chinese munt (zoals vele andere munten uit opkomende markten) tegen de euro grotendeels de USD trend zal volgen. De dollar noteert nu relatief sterk. Als de US dollar in de toekomst naar een lager eventwichtsniveau evolueert, is de kans groot dat het overgrote deel van de ‘tegengestelde’ appreciatie bij de euro terecht komt! Voorlopig is dit niet meer dan hypothetisch denken op basis van losse geruchten. Toch zetten we dit onderwerp (‘yuan manipulatie’) hoog op ons lijstje van risico’s met potentieel grote gevolgen voor de economie en voor markten.