Monetaire spreidstand weegt op EUR/USD

Save the best for last. De jaarlijkse Europese tegenhanger van het Jackson Hole symposium sloot gisteren af met een virtueel debat tussen de leiders van de vier grote centrale banken: Fed Powell, BoE Bailey, ECB Lagarde en BoJ Kuroda. Hun respectievelijke houding ten opzichte van inflatie en de reactiefunctie van hun beleidsinstellingen is de perfecte spiegel voor de bewegingen op de wisselmarkt.

De zakelijke toon en houding van Fed-voorzitter Powell laten er geen twijfel over bestaan: de Amerikaanse centrale bank zet de monetaire U-bocht in en kijkt niet achterom. De Amerikaanse economie heeft de pre-pandemieniveaus bereikt en herneemt zelfs bijna het oude (trend)groeipad. Inflatierisico’s nemen toe omwille van de aanhoudende aanbodschok. De Bank of England en kopman Bailey zitten al min of meer op dezelfde golflengte van de Fed. Bailey’s nonchalante houding stond in schril contrast met zijn gevatte en rake opmerkingen. Monetair beleid biedt geen antwoord tegen de huidige specifieke aanbodschokken. Ze kan geen chips tevoorschijn toveren, laat staan de wind over de Noordzee aanwakkeren of zich omscholen tot volleerde truckers. Wat ze wel kan doen is voorkomen dat de aanbodschokken zich via de gekende tweederonde-effecten vertalen in een vicieuze inflatiespiraal. Bailey wil niet op de feiten voorop lopen, maar sluit een renteverhoging dit jaar niet uit, ook al lopen de obligatie-aankopen nog. ECB-topvrouw Lagarde’s glitteroutfit kon de aandacht niet afleiden van het nerveuze gefriemel aan haar schrijfgerei telkens ze aan het woord kwam. Ze volgt de analyse van collega’s Powell en Bailey, maar trekt andere conclusies naar het beleid. De inflatiedruk vertaalt zich nog niet in loondruk en inflatieverwachtingen blijven “een eind” beneden de 2%-inflatiedoelstelling. (Een snelle blik op de schermen toont inflatieverwachtingen zo’n 10 bpn onder 2%, maar wel op de hoogste niveaus in jaren.) BoJ-aanvoerder Kuroda leek vooral last te hebben van de virtuele jetlag. Met de ogen toe letterlijk en figuurlijk verdwalend in zijn eigen antwoorden, gooide hij weinig hoge ogen. We onthouden dat inflatie geen probleem is en er ook geen zal worden. 

Van de praatbarak naar de handelskuil: de Amerikaanse dollar geniet sinds juni van een Fed-bonus. Vage beloftes ontpopten vorige week tot concrete intenties. De wake-upcall voor rente- en aandelenmarkten gaf de dollarrally extra zuurstof. Hoe verder het monetair beleid in andere landen/economische zones van dat van de Fed af staat, hoe groter de afstraffing op de wisselmarkt. USD/JPY maakte de 2020-dollardaling al volledig ongedaan en heeft de 2019/2020 toppen op 112.40/23 binnen handbereik. EUR/USD viel gisteren terug tot het laagste niveau sinds november vorig jaar. EUR/USD 1.1603 is een laatste strohalm voor 1.1495/93 (maart 2020 top/50% herstelbeweging 2020 EUR/USD-stijging). Zolang Lagarde en co de struisvogelpolitiek aanhouden is een zwakkere EUR/USD-koers de weg van de minste weerstand. Het Britse pond (GBP/USD) was lang de evenknie van de dollar. Het nuanceverschil ligt in de aard van de aanstaande opwaartse rentecyclus: klassieke verstrakking in de VS tov voorzichtige kalibratie in het VK. GBP/USD noteert voor het eerst dit jaar beneden 1.35. Eerste echte steun bevindt zich rond 1.3158 (38% herstelbeweging op 2020 rally). De brede, handelsgewogen, greenback (DXY) staat kort bij een sterke weerstandszone tussen 94.47 en 94.74 (september 2020 top en 38% herstelbeweging op 2020 dollardaling). Die kan de dollar wat wind uit de zeilen nemen, zonder de onderliggende analyse te veranderen.

Mathias Van der Jeugt, KBC Marktenzaal