Covid-19 raast door de arbeidsmarkt

Het stond in de sterren geschreven dat het coronavirus een desastreuze impact zou hebben op de economie en de arbeidsmarkt in het bijzonder. Over de exacte omvang lopen de meningen uiteen. Maar over een ding is iedereen het ondertussen eens: de klap is ongezien. Dat leerden enkele onthutsende data ons gisteren. Eerst even naar Europa. Spanje publiceerde gisteren de maandelijkse werkloosheidscijfers. De aanvragen voor een uitkering stegen in maart met meer dan 300k. Ter vergelijking: op het hoogtepunt van de financiële crisis in 2008/2009 of de schuldencrisis van 2011-2012 bedroeg de maandelijkse toename niet meer dan 200k. Harde realiteit voor een land dat met bijna 14% werkloosheid de trieste voorlaatste plaats in de EU behaalt. Frankrijk rolde een systeem van tijdelijke werkloosheid uit waarop bedrijven tijdens deze coronacrisis beroep kunnen. De staat betaalt er zo’n 80% van de lonen van de getroffen werknemers. Als tegenprestatie zet de onderneming het personeel niet aan de deur. Gisteren gaf de Franse minister van werk hieromtrent een ontnuchterende stand van zaken: maar liefst 400k bedrijven dienden een aanvraag in voor 4 miljoen werknemers, ruwweg 15 à 20% van de totale tewerkgestelde bevolking. Een min of meer gelijkaardig programma in Duitsland kreeg eerder deze week verzoeken binnen van meer dan 500k bedrijven.

De Verenigde Staten, het huidige epicentrum van de pandemie, blijven evenmin gespaard. De werkloosheidsaanvragen gelden er als een soort tussentijdse ‘payrolls’. Het is een bijzonder tijdige en frequente (wekelijks) indicator die recent fors aan belangstelling won. Het capteerde als een van de eerste de reële impact van het coronavirus. Het ADP-banenrapport eerder deze week en waarschijnlijk ook de ‘payrolls’ later vandaag schoot/schieten wat dat betreft tekort. De uitkeringsaanvragen gingen in de week van 16 tot 21 maart door het dak tot een nooit eerder geziene 3.3 miljoen. Het aantal voor vorige week, dat gisteren werd gepubliceerd, verdubbelde (!) tot 6.6 miljoen. 10 miljoen aanvragen op nauwelijks twee weken tijd. Het vorige wekelijkse record bedroeg “slechts” 671k (1982). Op de piek van de financiële crisis noteerde de Amerikaanse arbeidsdienst 665k aanvragen. Dit is het soort datareeks waar de logaritmische schaal voor is uitgevonden.

De negatieve gevolgen van Covid-19 zullen minstens op korte termijn ongemeen hard zijn. De talrijke monetaire en fiscale maatregelen vangen een deel van de klap waarschijnlijk wel op maar het volle effect daarvan zien we pas op middellange termijn. Denk bijvoorbeeld aan de geldelijke steun voor gezinnen die pas echt terug ten volle kunnen consumeren eens de quarantainemaatregelen worden opgeheven (welke overheid durft?). De dramatische (Amerikaanse) cijfers drukten de markt eens te meer op die feiten. De meest uitgesproken en blijvende reactie situeerde zich op de wisselmarkt – maar niet zoals je die zou verwachten. De dollar sterkte immers aan. EUR/USD zakte door de 1.09-steun in wat we beschouwen als een Pavlov-schrikreactie naar de “veilige” dollar. Tegelijk speelt de algemene eurozwakte ook een rol. De munt doet het de deze week slecht tegen zowat elke andere belangrijke munt. Wacht de markt op een duidelijk Europees antwoord op de crisis? Hou wat dat betreft de top tussen de ministers van financiën volgende week dinsdag in het achterhoofd. Vandaag spitsen we de aandacht vooral op de payrolls straks en EUR/USD 1.0778. Dat is een cruciale steunzone. Een breuk opent vanuit technisch perspectief de weg terug naar het 2020-dieptepunt (1.063).